Kary dla osób skazanych za jazdę po alkoholu.
20 lipca 2016
Jazda po pijanemu a spowodowanie wypadku nie ze swojej winy.
1 grudnia 2016
Spowodowanie wypadku w komunikacji jako konsekwencja prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości. Oskarżenie o przestępstwo z art. 177 k.k. w zb. z art. 178a § 1 k.k.
Prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości samo w sobie jest czynem zabronionym przez ustawę karną w art. 178a § 1 k.k. Prowadzenie pojazdu nieskutkujące powstaniem wypadku jest sankcjonowane, co oznacza, że nie ma znaczenia czy kierujący spowoduje wypadek lub kolizję drogową dla jego odpowiedzialności za kierowanie pojazdem w stanie odurzenia.
Uzasadnienie takiego stanu rzeczy nie budzi wątpliwości. Każdy kierujący bowiem wprawiając w ruch pojazd mechaniczny ma obowiązek prowadzić go w sposób nie powodujący zagrożenia w ruchu drogowym. Spowodowanie zagrożenia i powstanie niebezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu drogowego poprzez wprawienie się w stan nietrzeźwości stanowi naruszenie zasad ruchu drogowego wskazanych w ustawie Prawo o ruchu drogowym.
Zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego obowiązują wszystkich a ich naruszenie jest traktowane przez ustawodawcę jako naganne.
Odpowiedzialność sprawców wypadków drogowych, którzy znajdowali się w stanie nietrzeźwości prowadząc pojazd mechanicznych jest surowsza.
Jeżeli kierujący pojazdem będąc pod wpływem alkoholu spowoduje dodatkowo wypadek wówczas będzie on ponosił odpowiedzialność karną za swój czyn na podstawie dwóch zbiegających się przepisów ustawy karnej. To jest zarówno za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości jak i za spowodowanie wypadku w ruchu lądowym ze swojej winy.
Wypadek komunikacyjny jest zdarzeniem losowym wynikającym z naruszenia obowiązujących zasad bezpieczeństwa wskutek, którego inna osoba poniosła obrażenia ciała na okres trwający powyżej 7 dni.
Tak sformułowana w ustawie definicja wypadku wskazuje, iż bez naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu nie mamy do czynienia z wypadkiem drogowym.
Zasady bezpieczeństwa obowiązujące uczestników ruchu drogowego zostały uregulowane w ustawie prawo o ruchu drogowym, gdzie wskazano m.in.:
- zasada ograniczonego zaufania
- zasada prędkości bezpiecznej
- zasada pierwszeństwa
- zakaz prowadzenia pojazdów w stanie nietrzeźwości
- nakaz respektowania znaków drogowych
Naruszenie choćby jednej z reguł bezpieczeństwa w ruchu lądowym jest jedną konieczną przesłanką odpowiedzialności za spowodowanie wypadku w ruchu drogowym. Wprawienie w ruch pojazdu mechanicznego po spożyciu alkoholu oznacza zatem umyślne naruszenie obowiązującej zasady bezpieczeństwa.
Umyślne naruszenie reguł bezpieczeństwa i spowodowanie wypadku, w którym inna osoba poniosła obrażenia ciała na okres powyżej 7 dni oznacza zatem poniesienie odpowiedzialności karnej za czyn wypełniający znamiona dwóch przepisów ustawy karnej tj. art. 178a § 1 k.k. w zb. art. 177 k.k. Na podstawie wskazanych przepisów sprawcy zostanie wymierzona kara zgodnie z zasadami wymiaru kary określonymi w kodeksie karnym. Taka kwalifikacja prawna oddaje całość kryminalnego zachowania sprawcy. Takie ujęcie czynu zabronionego sprawcy zostało podkreślone przez Sąd Najwyższy w Wyroku z dnia 19 lipca „Zachowanie sprawcy kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, stanowi dwa odrębne czyny zabronione -jeden określony w art. 178a § 1 lub 2 KK, drugi zaś w art. 177 § 1 lub 2 w zw. z art. 178 § 1 KK” ( III KK139/06).
Mając na uwadze powyższe, sprawca wypadku drogowego znajdujący się w stanie nietrzeźwości poniesie odpowiedzialność karną za swój czyn na podstawie dwóch przepisów ustawy karnej.
Sąd poza wymierzeniem stosownej kary, zgodnie z art. 42 § 2 k.k. ma obowiązek orzec na okres nie krótszy niż 3 lata zakaz prowadzenia pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju. Środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów orzekany jest do 15 lat.
