Odstąpienie od orzekania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku z popełnieniem wykroczenia za jazdę po użyciu alkoholu.

Jak wskazuje art. 87 §1 kodeksu wykroczeń[1]:”

§1. Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych.

§ 1a. Tej samej karze podlega, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu inny pojazd niż określony w § 1.

§ 2. Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu inny pojazd niż określony w § 1, podlega karze aresztu do 14 dni albo karze grzywny.

§3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.

§4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1a lub 2 można orzec zakaz prowadzenia pojazdów innych niż określone w § 1”

Powołany artykuł nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku z popełnieniem wykroczenia, polegającego na prowadzeniu pojazdu w stanie po użyciu alkoholu. Wykładnia gramatyczna powołanego przepisu nie budzi wątpliwości.

Istnieje w kodeksie wykroczeń instytucja prawna, uregulowana w art. 39 §1, umożliwiająca Sądowi nadzwyczajne złagodzenie kary lub odstąpienie od wymierzenia kary lub środka karnego. Jak wskazuje bowiem art. 39 §1 kodeksu wykroczeń:

 § 1. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można – biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy – zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego.

 § 2. Nadzwyczajne złagodzenie polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju.

 § 3. (uchylony)

 §4. W razie odstąpienia od wymierzenia kary można zastosować do sprawcy środek oddziaływania społecznego, mający na celu przywrócenie naruszonego porządku prawnego lub naprawienie wyrządzonej krzywdy, polegający zwłaszcza na przeproszeniu pokrzywdzonego, uroczystym zapewnieniu niepopełniania więcej takiego czynu albo zobowiązania sprawcy do przywrócenia stanu poprzedniego.”

Warunkiem zastosowania powołanej instytucji jest wystąpienie „wypadku zasługującego na szczególne uwzględnienie – biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy”.

Decyzję co do uznania, czy dany przypadek kwalifikuje się jako wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie podejmuje każdorazowo Sąd, badając wszelkie okoliczności danej sprawy. Ocena konkretnego przypadku dokonywana jest przez pryzmat okoliczności przedmiotowych i podmiotowych danego zachowania.

Przekonanie Sądu, że w danych okolicznościach sprawy zachodzi sytuacja opisana powyżej wymaga, aby obwiniony stał się aktywnym uczestnikiem procedury karnej.

Jednym z przykładowych działań prawnych mających na celu przekonanie Sądu, że w sprawie zachodzi wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie jest złożenie odpowiedniego wniosku. Projekt pisma wraz z przykładowo uzupełnionym wzorem, opartym na fikcyjnym stanie faktycznym możesz kupić tutaj –> wniosek o dobrowolne poddanie się karze z odstąpieniem od zakazu za wykroczenie. 

Podjęcie określonych działań prawnych, mających na celu uzyskanie oczekiwanego rozstrzygnięcia wymaga doświadczenia i wiedzy prawniczej.
Skorzystaj z pomocy adwokata, który udzieli Ci pomocy na każdym etapie postępowania.

[1] Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. 1971 nr 12 poz. 114).